Bazylika Matki Bożej Większej

Bazylika Matki Bożej Większej znajdująca się na wzgórzu Eskwilin jest jedną z czterech bazylik papieskich znajdujących się na teranie Rzymu i Watykanu. Uchodzi ona za największy kościół poświęcony Maryi na świecie. Według legendy, papież Liberiusz oraz rzymianin Jan ujrzeli we śnie Matkę Boską, która poleciła im wybudować świątynię w miejscu, w którym następnego dnia spadnie śnieg. I faktycznie, następnego dnia na wzgórzu Eskwilin spadł śnieg, w środku upalnego lata. W roku 432, na polecenie papieża Sykstusa III rozpoczęto budowę świątyni. Na przestrzeni lat, budowla była wielokrotnie przebudowywana i rozbudowywana. Z pierwszej budowli do czasów dzisiejszych przetrwało tylko 22 jońskich kolumn rozdzielających wnętrze świątyni na trzy nawy. Sklepienie nawy głównej pokryte jest pozłacanymi kasetonami. Do wykonania złoceń użyto kruszcu, który przywiózł Krzysztof Kolumb z wyprawy do Ameryki. Poniżej sklepienia znajduje się 36 mozaik pochodzących z V wieku przedstawiających sceny ze Starego Testamentu.

Łuk tęczowy zdobią mozaiki ukazujące sceny z Nowego Testamentu poświęcone Matce Bożej. W absydzie znajduje się scena Koronacji Matki Bożej. Ołtarz główny osłania baldachim, pod którym znajdują się relikwie żłóbka Jezusa (Sacra Culla).

W prawej nawie znajduje się zbudowana na planie krzyża greckiego kaplica papieża Sykstusa V. W kaplicy znajdują się nagrobki Sykstusa V i Piusa V. W lewej nawie znajduje się kaplica Pawła V, w której znajdują się nagrobki Pawła V i Klemensa VIII. Ściany obydwu kaplic ozdobione są freskami przedstawiającymi najważniejsze wyrażenia z pontyfikatu obydwu papieży.

Przed główna fasadą (od strony Plazza Santa Maria Maggiore) znajduje się antyczna marmurowa kolumna pochodząca ze bazyliki Maksencjusza na Forum Romanum. Na kolumnie znajduje się figura Matki Bożej.

Rozwiń tekst