Paryska archikatedra i siedziba biskupów paryskich jest jedną z największych budowli sakralnych okresu średniowiecza w ogóle. Jej nazwa, tłumaczy się jako Nasza Pani , odnosi się do Matki Boskiej. Wzniesiono ją na wyspie na Sekwanie, zwanej Cité, na śladach po dwóch kościołach powstałych jeszcze w IX w. Budowa rozpoczęta została przez arcybiskupa Maurice de Sully w roku 1160, prace trwały jeszcze przez prawie 170 lat, zanim świątynia została ukończona. Wynik prac jest jednak oszałamiający, 130 metrowa świątynia, której styl zmieniał się wraz z kolejnymi latami jej budowy: chór i nawy boczne wybudowano w stylu wczesnogotyckim, podczas gdy rozeta w portalu głównym oraz górne partie budowli zahaczają o późny gotyk.
Niezykle wrażenie robi główna fasada ze swoimi trzema portalami. Środkowy portal przedstawia scenę Sądu Ostatecznego. Ponad portalami, przez cala szerokość fasady znajduje się typowa dla gotyckich budowli francuskich, gleria królewska.
Nad środkowym portalem umieszczono przepiękną rozetę rozświetlającą wnętrze świątyni. W całej budowli umieszczono dużą ilość witraży, które wprowadzają grę światła w wielkiej i zazwyczaj, jak to bywa w gotyckich katedrach, mrocznej budowli, która jest jedynie zakłócana przez szeregi turystów przewijających się codziennie przez świątynie.
Rozwiń tekst
